Bir vücut hücresinin ölebileceği iki yol vardır: Nekroz ve apoptoz. Nekroz; zehir, bedensel yaralanma, enfeksiyon veya kan kaynağından kesilme gibi dış bir kuvvetle bir hücre, hasar gördüğünde oluşur. Hücreler nekrozdan öldüğünde, bu oldukça doğal bir olaydır. Öte yandan apoptoz, nispeten farklı bir yer tutuyor. Apoptoz, bir hücre intiharıdır, bazen “programlı hücre ölümü” olarak da adlandırılır ve aslında apoptoz işlemi kontrollü, öngörülebilir bir rutini izler.
apoptoz
Apoptoz Normal ve Mükemmel Bir Süreç midir?
Bir hücre intihar etmeye zorlandığında kaspazlar adı verilen proteinler harekete geçer. Hayatta kalabilmek için gerekli hücresel bileşenleri parçalayıp hücrenin çekirdeğinde DNA’yı yok eden DNases olarak bilinen enzim üretimini sağlarlar. Bu büyük baskı ile hücre küçülür ve makrofajlar olarak bilinen elektrik sinyalleriyle cevaplanan tehlike sinyalleri gönderir. Makrofajlar, küçülmüş hücreleri temizler, iz bırakmaz, bu hücrelerin nekrotik hücrelerin yaptığı hasara neden olma şansı yoktur.
hücre ölmesi
Apoptoz, insanın gelişimi için gerekli olması nedeniyle nekrozdan farklıdır. Örneğin, rahimde, parmaklarımız ve ayak parmaklarımız bir takım dokular ile birbirine bağlıdır. Apoptoz, dokuların kaybolmasına neden olur ve vücut şekillenir. Beynimiz geliştikçe, vücut ihtiyacı olduğundan milyonlarca hücre oluşturur; sinaptik bağlantılar oluşturmayan hücreler apoptoz geçirir, böylece geri kalan hücreler iyi işlev görür. Menstrüasyon sürecini başlatmak için programlanmış hücre ölümü de gereklidir.
Apoptoz her zaman kusursuz süreçte işlemez; tüm hücrelerin pozitif ve negatif tetikleyicilere duyarlılığı değişir, bu nedenle bazen yanlış hücreler yaşar ve ölürler.
